Op 28 oktober 2014 was mijn laatste werkdag, ik had twee dagen eerder verlof dan de officiele datum. Ik had namelijk die twee dagen al vrij gevraagd.

Nu is het November er toen ging mijn verlof pas in. Terug kijkend is het jaar voorbij gevlogen en mijn verlof is niet geweest zoals ik het van te voren had verwacht.
Mijn vriend verloor twee weken voor mijn verlof zijn werk, en ik kreeg op de laatste dagen toen ik werkte last van mijn bekken. Ik moest rust houden van mijn verloskundige toen ik thuis zat, normaal niet erg maar met je partner om je heen die geen werk kan vinden en nu ook thuis zit was dit best vervelend. Begrijp mij niet verkeerd heb veel hulp aan hem gehad, maar 24/7 je vent op je heen je word gek.

Gelukkig hadden we toen nog een weekje centerparcs op de planning, en dat was wel even genieten en ontspannen. Een weekje niet denken aan dat we beide nu thuis zaten en hoe nu verder straks als de kleine er zou zijn. Eenmaal thuis zat ik ook echt aan mijn huis gekluisterd, mijn vriend kreeg geen uitkering was op staande voet ontslagen(verder ga ik hier niet op in ivm privacy ) Dus leefde we van mijn salaris. Daar ging dan al mijn plannen; lekker dagjes weg met mijn moeder/zus, shoppen voor de baby, kerstshows afgaan. We gingen om toch leuke dingen te doen, wandelen(wat door mijn bekken niet lang ging) maar zette door en was dan eenmaal thuis kapot.

Mijn vriend zocht en zocht werk, maar er kwam niks. Ja in december kwam er iets voor een maandje dit was even fijn. Ik had meer tijd voor mij alleen, even genieten van mijn verlof. Even alleen dingen in huis doen. Toen was het 6 december midden in de nacht en kreeg ik weeen, Kian werd die middag geboren. De eerste week had ik een kraamhulp en een stagiare, mijn vriend was er ook. Had dus veel hulp, dit was fijn maar keek ook erg uit naar even niemand om mij heen alleen Kian en ik. Ja misschien egoïstisch, maar onze relatie moest veel verdragen deze tijd. We werden ouders, kregen een andere plek in het gezin/relatie. Dat ik al lastig op zichzelf en wennen, maar als je de last van geld ook nog op je rug hebt. Dan is het fijn gewoon even niemand om je heen en dan kon ik echt maar dan ook echt genieten van Kian en het moederschap.

Toen werd het januari en stiekem wou ik wel weer werken. Onze relatie stond onder grote druk, en als we niet snel een oplossing vonden zag ik het somber in. Maar gelukkig mijn vriend vond werk en ging werken toen ik ook weer moest werken. Dit was even sneller dan we dachten en moesten met oppas even een noodoplossing zoeken.
Ook dit was zo geregeld.

Mijn verlof is dus niet geweest zoals ik hoopte en weet wel dat Kian veel tijd heeft gehad met zijn ouders zo in de eerste periode. Dat is ook mooi, al had ik het wel anders willen zien.
Gelukkig gaat het nu een jaar later beter, en zitten we er beter en fijner bij dan vorig jaar.
We hebben het gered, was moeilijk en pittig..En nog krijgen denken we soms terug en denken we wat een ellende was het, maar door de komst van zo een kleine man vergeet je zoveel.

Nu heb ik in november lekker 4 weken vrij rond de zelfde periode als vorig jaar met mijn verlof, dit voelt als een herkansing. En dat zal het zeker worden. Ik ga nu genieten zoals ik vorig jaar had moeten doen, maar nu met een heerlijk ventje om me heen en natuurlijk zijn vader/mijn vriend die lekker overdag werkt en in de avond thuis komt van zijn werk. Zo kan ik nu lekker kerstshows af, winkelen met moeder/zusje, lunch afspraakjes, ballorig/monkey town, ,kinderboerderij. Kortom echt genieten....