Waar was alles wat ik geleerd had en ik begon toen echt aan mezelf te twijfelen. Ik vond het auto rijden echt niet meer leuk en ik stapte met tegen zin in de auto waardoor er echt een angst begon te ontstaan. Vorig jaar ben ik weer begonnen met Jasper op een industrie terrein om weer langzaam het auto rijden te pakken te krijgen. Na een halfuur had ik het dan wel weer gehad en wisselde we van plek. Elke keer als Jasper mij vroeg om weer een stukje te rijden verzon ik wel weer een smoesje omdat ik het echt niet wou. 

Ik denk niet dat ik echt een hele grote angst had opgebouwd maar wel een klein beetje. Inmiddels rijd ik vaker in onze auto en sinds vrijdag heb ik al twee keer nu alleen gereden. Ja het was een onwijs grote stap maar het moest er eens van komen. Mijn scooter deed namelijk lastig en stond bij het benzine station want hij startte niet meer en Jasper gaf mij geen keuze de auto moest terug naar huis want hij ging lopen. Met de lood in mijn schoenen startte ik de auto en reed ik naar huis wat verbazingwekkend goed ging. De dag daarna besloot ik om weer de auto in te stappen en ben ik wat rondjes gaan rijden néé echt niet gelijk grote stukken omdat ik dat nog te spannend vind. 

Ik ben blij dat Jasper me even zo hard heeft aangepakt want ik ben nu wel even wakker geschud en ik wil gewoon zelfverzekerd kunnen auto rijden. Het is voor Jasper ook fijn als wij naar Duitsland gaan in Juli dat ik een stuk kan rijden en ook als we in november naar Frankrijk gaan. Ik geef toe dat ik nog wel een weg te gaan heb want de snelweg moeten we ook nog op maar het begin is er. Het hoeft dus niets te betekenen dat je in een halfjaar tijd je rijbewijs hebt gehaald dat het daarna gelijk goed zit. Natuurlijk verleer je het niet maar je kan wel zo een angst opbouwen dat je nooit meer in de auto durft te stappen. Gelukkig heb ik mezelf daar overheen kunnen zetten en zal ik hopelijk in de toekomst velen kilometers maken.

Liefs Chantal